Ze woonde twee jaar in Afrika en raakte daar geïnspireerd door recycling. Er werd vrijwel niets weggegooid, alles werd opnieuw gebruikt. Annemiek Mion besloot er, weer terug in Nederland, haar werk van te maken en startte Miontas. ‘Ik ben een recyclebeest, alles wat hergebruikt kan worden, gebruik ik, maar het moet er wel mooi uitzien. En dat doet hergebruikt leer.’
Doordat Mion haar tassen zeefdrukt, verwachten mensen in eerste instantie niet dat het om hergebruikt leer gaat. Dat wat nu een tas is, in een eerder leven bijvoorbeeld een bank is geweest. Soms letterlijk langs de weg gevonden. Voor dat soort toevalstreffers heeft ze standaard een stanleymes in haar tas. “Als ik een oude bank zie, sla ik toe. Maar soms koop ik ook een paar honderd kilo bij een sorteerder. En ik heb een trouwe fan die regelmatig leer komt brengen.”
Mion reinigt het leer en zeefdrukt de poreuze kant voordat ze er een tas van maakt. Door een afwerking met verharder slijt de print in hetzelfde tempo als het leer, wat na verloop van tijd een mooi doorleefde tas oplevert. Inspiratie voor haar prints haalt ze uit de natuur en met inkt op waterbasis, spaart ze het milieu zoveel mogelijk.
Naast tassen, etuis en portemonnees naar eigen ontwerp, werkt Mion ook in opdracht. Een bijzonder voorbeeld? “Een collega die me vroeg een tas te maken van een jas van haar overleden man. Daarmee draagt ze haar man toch nog een beetje bij zich.”
(dit interview verscheen eerder op het Love-Life blog van Forbo)